Zwierzęta i nauka – wilki, węże i pawiany

Po zbadaniu genomu ok. 1300 wilków badacze z Norweskiego Instytutu Nauki i Technologii doszli do wniosku, że zamieszkujące obecnie Norwegię i Szwecję wilki migrowały z Finlandii i nie mają genetycznych pozostałości po populacji, która żyła tam wcześniej przez ok. 12 tys. lat. Ostatni jej przedstawiciele zniknęli ok. 1970 r. w wyniku polowań i konfliktu z rolnikami. Nowa populacja wilków w Norwegii i Szwecji jest najmniej podobna do psa ze wszystkich gatunków wilka – nie ma w swoich genach praktycznie żadnych jego śladów.

Naukowcy z Universidade de São Paulo badają zachowania węży – za pomocą niewielkich akcelerometrów przymocowanych do ciał gadów dokładnie monitorują ich ruchy oraz przyjmowane pozycje. Jednym z celów projektu jest poszerzenie wiedzy o interakcjach z ludźmi, aby kształtować program łagodzący skutki ukąszeń węży, których w Brazylii rejestruje się 26 tys. każdego roku. Postępująca utrata siedlisk, pogłębiona przez obecną politykę środowiskową władz Brazylii, które zachęcają do oczyszczania gruntów pod uprawy, to największe zagrożenie dla tych zwierząt. 

Pawiany, podobnie jak ludzie, czasami rozstają się i zrywają ze sobą relacje. Naukowcy z Uniwersytetu Pensylwanii zbadali dynamikę tych rozstań i twierdzą, że pawiany mają tendencję do przeprowadzania ich w kooperatywny, egalitarny sposób – prawdopodobnie dzielą się na mniejsze grupy w sposób oparty na współpracy, a nie z powodu kaprysów np. przywódcy stada. Rozstanie wśród pawianów to trwający miesiące lub lata proces, a jego częścią są negocjacje, które relacje społeczne zostaną zerwane.