Jak przywrócić oceanom dawną świetność?

Według najnowszych badań zdolność północnej części Oceanu Atlantyckiego do pochłaniania dwutlenku węgla jest niższa, niż wcześniej szacowano. Wiosenny rozwój fitoplanktonu w tej części oceanu jest prawdopodobnie największym corocznym biologicznym mechanizmem sekwestracji dwutlenku węgla na naszej planecie. Fitoplankton przypomina rozległy las drobnych roślin w słonecznej, górnej części oceanu, który pochłania dwutlenek węgla dzięki mechanizmowi fotosyntezy. Im większe są cząstki fitoplanktonu, tym większa szansa, że ​​zatonie on wraz z pochłoniętym przez siebie dwutlenkiem węgla w głębokiej, mezopelagicznej strefie oceanu (między 200 a 1000 m poniżej poziomu morza), w której CO₂ może być uwięziony przez ponad 1000 lat. Do tej pory zakładano, że w fitoplanktonie dominują duże okrzemki. Według najnowszych badań najwięcej jest jednak drobniejszych organizmów, np. cyjanobakterii, co oznacza, że ​​pochłonięty przez plankton dwutlenek węgla nie tonie tak głęboko i tak szybko, ani nie pozostaje w głębinach oceanów tak długo, jak naukowcy dotychczas zakładali. 

Według badaczy oceanicznej faunie i florze można przywrócić dawną świetność w ciągu 30 lat, zapobiegając postępującemu przełowieniu i zanieczyszczeniu wód morskich, zniszczeniu wybrzeży, zakwaszeniu i obniżeniu poziomu tlenu w oceanach oraz dewastacji raf koralowych. Naukowcy twierdzą, że globalne rybołówstwo staje się bardziej zrównoważone, zanika natomiast niszczenie cennych siedlisk, np. trawy morskiej i lasów namorzynowych. Rośnie populacja m.in. humbaka i wydry morskiej w Kanadzie, foki szarej i kormorana w rejonie Morza Bałtyckiego, mirungi północnej i kotika meksykańskiego. Odsetek gatunków morskich uznanych za zagrożone wyginięciem przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN) spadł z 18% w 2000 r. do 11,4% w 2019 r. Niezbędne środki, w tym ochrona dużych obszarów oceanu, zrównoważone połowy i kontrola zanieczyszczenia, będą kosztować miliardy dolarów rocznie, ale inwestycja zwróci się dziesięciokrotnie w postaci większej stabilności klimatu, bardziej zrównoważonych źródeł żywności oraz lepszej ochrony morskich wybrzeży.