Niewolnicza praca dzieci na świecie

Misją Tony’s Chocolonely, holenderskiej firmy produkującej czekoladę, jest rezygnacja z niewolniczej pracy dzieci przy produkcji i dostawach produktów. Firma zajmuje się również monitorowaniem pochodzenia składników czekolady, płaci rolnikom więcej niż konkurencja, zwiększa ich wydajność, zachęca do stosowania nowoczesnych sposobów uprawy kakao i zakładania spółdzielni rolniczych. Eksperci szacują, że w przemyśle związanym z uprawą kakao i produkcją czekolady nielegalnie pracuje 1,3 mln dzieci.

Według Human Rights Watch dzieci mogą być również wykorzystywane w pracy w kopalniach złota w Ghanie. Przemysł wydobywczy złota, zwłaszcza nielegalny, przyczynia się do dewastacji środowiska. Jest również niebezpieczny dla zdrowia i życia działających na własną rękę górników. Szacuje się, że 54 mln Afrykanów utrzymuje się z nielegalnego wydobycia złota, a kontrolę nad przemytem przejęły organizacje przestępcze należące do obcokrajowców. Państwa afrykańskie tracą miliardy dol. na nieopodatkowanym wywozie surowca. W 2016 r. do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, największego importera, trafiło w ten sposób co najmniej 67 ton czystego złota (o wartości ok. 3,9 mld dol.)

Amnesty International informuje o fatalnym traktowaniu imigrantów, najczęściej kobiet, wykonujących prace domowe w Libanie. Nie otrzymują żywności i wynagrodzenia, mają ograniczoną swobodę przemieszczania się, są bite i poniżane. To często ofiary handlu ludźmi. Zasady pobytu przybyłych reguluje system kafala – wspólny dla krajów Bliskiego Wschodu. Według niego legalny pobyt imigrantów pracujących w danym kraju zależy od ich pracodawcy, który jest tzw. sponsorem odpowiedzialnym za pobyt pracownika i ma całkowitą kontrolę nad jego życiem. System uważany jest przez działaczy praw człowieka za współczesną odmianę niewolnictwa, doprowadza do samobójstw oraz śmierci podczas prób ucieczek. Szacuje się, że w Libanie jest ok. 250 tys. pracowników gospodarstw domowych, pochodzących głównie z Etiopii, Filipin, Bangladeszu i Sri Lanki. Nepal oraz Etiopia i Filipiny wprowadziły dla swoich obywateli zakaz wyjazdu do Libanu.