Kolory planet Układu Słonecznego i woda na Marsie
Kosmiczny Teleskop Hubble’a zarejestrował zmiany kolorów w atmosferze Saturna podczas przejścia lata w jesień na półkuli północnej planety. Naukowcy zauważyli niewielkie różnice barw w okolicach równika, prawdopodobnie związane ze zmianą wysokości chmur i prędkości wiatrów. Dane pokazują, że od 2018 do 2020 r. saturniański równik stał się jaśniejszy o 5–10%. Zmiany zachodzą również w regionach polarnych. Każda pora roku na Saturnie trwa dłużej niż siedem ziemskich lat.
Dzięki sondzie Juno udało się poznać przyczyny powstawania zórz na Jowiszu, uważanych za największe w Układzie Słonecznym. W 1994 r. nad północnym i południowym biegunem Jowisza naukowcy odkryli niebieski pierścień. Znajduje się on po nocnej stronie planety, co utrudnia jego obserwację. Zorze biegunowe powstają tam w wyniku deszczu wysokoenergetycznych elektronów pochodzących z atmosfery księżyca Io, które wpadając do górnej części atmosfery Jowisza, tworzą niebieską poświatę. Badacze szacują, że podczas zórz biegunowych z Jowisza trafia w kosmos od setek do tysięcy GW światła ultrafioletowego.
Zdaniem naukowców większość wody na Marsie – od 30 do 99% – została kilka miliardów lat temu uwięziona w skorupie planety i jest teraz zawarta w minerałach w skałach marsjańskich. To tzw. proces hydratacji, czyli uwodnienia, polegający na łączeniu się wody z inną substancją bez powstawania produktów ubocznych. Ponad 4 mld lat temu Mars był cieplejszy i wilgotniejszy. Możliwie, że znajdowała się tam wystarczającą ilość wody w stanie ciekłym, aby pokryć całą powierzchnię planety warstwą o głębokości od 100 m do kilometra.
