17 stycznia 2020

Technologie przyszłości

Dwusiarczek molibdenu (MoS₂), osadzony w warstwie o grubości zaledwie trzech atomów, tworzy jeden z super cienkich materiałów przyszłości. Materiał ten, owinięty na przykład wokół blatu biurka, zmienia je w ładowarkę do laptopa bez korzystania z kabli. Takie dwuwymiarowe materiały (m.in. grafen, używany w słuchawkach, telefonach i ogniwach paliwowych samochodów elektrycznych) będą w przyszłości podstawą internetu rzeczy. Dzięki nim będzie można np. wyświetlać informacje na powierzchni okien i monitorować zdrowie za pomocą czujników w ubraniach. Super cienkie materiały są również układane w trójwymiarowe bloki, które mają właściwości odmienne od materiałów dwu- i trójwymiarowych i służą do budowy wydajnych baterii i ogniw generujących energię elektryczną.

Firmy z branży samochodowej (Daimler AG) i lotniczej (Delta Air Lines) przy współpracy z IBM opracują aplikacje na komputery kwantowe. Pozwoli to poprawić zasięg samochodów elektrycznych dzięki zwiększeniu pojemności i prędkości ładowania akumulatorów oraz lepiej planować trasy lotów. Według Jamiego Thomasa, dyrektora generalnego ds. strategii i rozwoju w IBM, praca komputerów kwantowych jest już testowana m.in. przy „analizie ryzyka i wycenie opcji, opracowaniu zaawansowanych materiałów i struktur akumulatorów, optymalizacji produkcji, wykrywaniu oszustw, badaniach chemicznych i logistyce”.

Europejski satelita Aeolus zbiera dane dotyczące wiatru, wysyłając wiązkę ultrafioletową do atmosfery i wychwytuje dzięki teleskopowi jej odbicie – sygnał zwrotny. Wiązka rozprasza cząsteczki powietrza w atmosferze. Dane z lasera kosmicznego są obecnie wykorzystywane w prognozach pogody Europejskiego Centrum Prognoz Średnioterminowych. Aeolus gromadzi dane dotyczące wiatru nad całym obszarem Ziemi, od gruntu do stratosfery (do ok. 30 km nad powierzchnią Ziemi).

Niemcy, USA, Technologia, Ameryka Północna, Europa