Wpływ zmian klimatu na migracje

Nie ma jednej dokładnej definicji wyjaśniającej, kto jest „imigrantem klimatycznym” lub „uchodźcą klimatycznym”. Prawo międzynarodowe również tego nie definiuje. Część ekspertów uważa, że terminy te obejmują całe grupy ludzi: od osób, które muszą się przemieszczać – także tymczasowo – z powodu klęsk żywiołowych, po ludzi dotkniętych powolnymi skutkami zmian klimatycznych. Ponadto znacznie więcej osób migruje wewnętrznie niż poza granice kraju, a sama migracja ma wiele przyczyn: społecznych, politycznych, ekonomicznych, środowiskowych i demograficznych. Zmiany klimatu pogłębiają te przyczyny.

Tuż przed uderzeniem huraganu Katrina w Nowy Orlean w 2005 r. i po jego przejściu co najmniej 70% mieszkańców uciekło z miasta. Obecnie w Nowym Orleanie mieszka 60 tys. mieszkańców mniej. Według raportu Banku Światowego z 2018 r. tylko w Afryce Subsaharyjskiej, Ameryce Łacińskiej i Azji Południowej 143 mln ludzi zostanie wewnętrznie przesiedlonych w wyniku zmian klimatycznych do 2050 r.

Tysiące mieszkańców Wielkich Rowów Afrykańskich w Kenii zostało wewnętrznie przesiedlonych, a ich gospodarstwa, szkoły i przychodnie znalazły się pod wodą z powodu ulewnych deszczów, wylesiania i zmian klimatycznych. Od 2013 r. wody jeziora Baringo podniosły się o nawet 12 m, co zniszczyło rolnictwo i turystykę w regionie.

Powodzie w Sudanie, spowodowane ulewnymi deszczami, zniszczyły co najmniej 100 tys. domów, zginęło 99 osób [stan na 5.08]. Skutki powodzi dotknęły ponad pół miliona osób. Wskaźniki powodzi i opadów przekroczyły w 2020 r. rekordy ustanowione w latach 1946 i 1988.